Tweede Divisie Krant, winter 2017/2018

SEIZOEN 2017/2018 TWEEDE DIVISIE KRANT www.TweedeDivisieKrant.nl DIVI E K . w d Di isi t. l DE TUSSENSTAND | 31 JOSEMAR MAKIAVALA VINDT NA ANGOLEES AVONTUUR RUST BIJ TEC TIEL - Clube Desportivo Primeiro de Agosto: een van de topclubs van Angola. In 1977 opgericht, spelend in een stadion met een capaciteit van 45.000 toeschouwers en vorig jaar voor de tiende keer kampioen geworden van de Girabola, de hoogste divisie van het land. Ruim een jaar was Makiavala actief voor de club uit zijn geboorteland. Hij kan er een boek over volschrijven. “In mei 2016 was de competitie in Nederland net afgelopen. Vanaf de winterstop speelde ik op amateurbasis voor RKC Waalwijk. Daar kregen ze me na jaren blessureleed helemaal fit. De club bood me een contract aan. Toen ik het lage salaris zag, kon ik dat eenvoudigweg niet accepteren. Twee dagen later belde een Angolese man uit Nederland die me vertelde dat Primeiro de Agosto me wilde halen. In Nederland werd het lastig om een nieuwe profclub te vinden en de stap naar zo’n topclub... ik was ook fan van Primeiro de Agosto.” VIJFSTERRENHOTEL Na aankomst in de hoofdstad Luanda werd Makiavala met een dienstauto opgehaald. “Ik mocht in een vijfsterrenhotel overnachten. Alles zag er top uit. Het salaris lag rond de tienduizend dollar, dat kon ik niet weigeren. Ik tekende snel.” Het niveau viel de aanvaller mee. “Ik dacht een van de beste spelers te zijn, maar de kwaliteit op de training lag echt hoog. Ik stak er niet bovenuit. Ook letterlijk niet. De trainer verwachtte een jongen van twee meter te hebben aangetrokken, zoals de meeste spelers daar. Ik ben 1,75 meter. Aan het spel moest ik erg wennen. Door mijn Nederlandse leerschool leerde ik ballen met de rug naar het doel aan te nemen. Ik merkte snel dat je in Angola dan in tweeën wordt gebroken. Het niveau van de competitie schat ik in als top Jupiler League. Individueel zijn het allemaal goede spelers. Tactisch ligt het niveau erg laag.” Toen Makiavala zonder uitleg op de bank en later op de tribune belandde, was hij stomverbaasd. “Ik had geen enkel idee waarom. Jongens, die niet beter waren, speelden plotseling. Toen ik navraag deed, bleek dat spelers de trainer betalen om te mogen spelen. Zij staan rustig veertig procent van hun salaris af. De meeste jongens komen uit wijken en plaatsen met veel armoede. Zij kunnen van hun salaris een heel gezin onderhouden, ook al moeten ze inleveren. Door te betalen, kunnen ze zo lang mogelijk voetballen. Ik besloot in de carrousel te stappen en heb een deel van mijn salaris betaald. Vanaf dat moment speelde ik weer.” OMGEKOCHT Totdat Makiavala, die na twee maanden van een hotel naar een zwaar beveiligde compound in Luanda was verhuisd, in de korte winterstop een officieel document in handen kreeg. “Ik was net weer op de tribune beland. Of ik een handtekening wilde zetten en daarmee mijn contract wilde beëindigen. Deed ik dat niet, dan hield de club veertig procent van mijn tekengeld in. Ik stond uiteindelijk een kleiner percentage af, maar toen kon ik het seizoen toch volmaken. Daarna kreeg ik een verlenging voor een jaar aangeboden, maar dan moest ik vijftig procent van mijn salaris aan de technisch directeur afstaan. Dat heb ik niet gedaan. We werden kampioen, maar ik weet zeker dat spelers en clubs ook werden omgekocht. Ik zag bepaalde blunders die een profvoetballer normaal niet maakt. Ik had het daar wel gezien. Ik kreeg mijn geld vanwege de oliecrisis ook niet meer in dollars, maar in Angolese valuta. Daarvan heb ik vastgoed in het land gekocht. Ik heb nog steeds veel geld tegoed. Via de FIFA probeer ik dat nu in euro’s te krijgen.” Angola was hij op zijn negende ontvlucht. “Mijn moeder is overleden bij mijn geboorte. Mijn vader kwam om bij de burgeroorlog. Ik heb nog twee broers. Eentje woont in Angola, de ander in Portugal. Na opgevangen te zijn in een AZC ben ik bij een pleeggezin in Veldhoven grootgebracht. Het eerste wat ik toen wilde, was voetballen. Dat vergeet ik niet meer.” Het leverde hem een plek op in de jeugdafdeling van PSV, waar hij acht jaar actief was. “Ik was een van de parels van de opleiding, maar toen kregen jeugdspelers geen kans.” Na drie seizoenen FC Eindhoven, een halfjaar RKC Waalwijk en een bijzonder Angolees avontuur speelt hij nu voor TEC. “Gianluca Maria, met wie ik bij RKC Waalwijk in een huis woonde, tipte me bij trainer Gery Vink. Ik trainde mee en mocht blijven.” In het voorjaar tekende hij voor twee jaar bij. “Gery ken ik nog van de C2, toen hij mijn trainer was. Ik ben hem erg dankbaar voor deze kans. Vier keer in de week rijd ik met Serhat Köç van Eindhoven naar Tiel. Onderweg pikken we Bart Westerlaken nog op in Rosmalen.” Makiavala, die inmiddels als bezorger bij Post.NL werkt, heeft een profloopbaan opgegeven. “Ik moet realistisch blijven. Het niveau van TEC is goed. Ik blijf dit seizoen knokken voor een basisplaats.” (SB) VERSTERKING VOOR DE JEUGD Hans Schrijner is per 1 november aangesteld als begeleider van de trainers en coaches van sv TEC. Daarmee gaat de Tielenaar ondersteuning geven aan Frits van den Berk, hoofd van de jeugdopleiding. Schrijner, in het dagelijks leven werkzaam als leraar op het basisonderwijs/teamleider P&O en docent van de KNVB, kent een rijk voetbalverleden en heeft verschillende opleidingen afgerond. In september stopte hij bij N.I.V.O.- Sparta in Zaltbommel, waar hij 3,5 jaar werkzaam was. Hij fungeerde daar als technisch coördinator Jeugd en was trainer van de JO19-1. ’TOEN IK NAVRAAG DEED, BLEEK DAT SPELERS DE TRAINER BETALEN OM TE MOGEN SPELEN’ JOSEMAR MAKIAVALA Innovember2016vierdeJosemarMakiavalahet landskampioenschapvanAngola.Hetbetekendehetslotstukvaneenbijzonder avontuur. Twee maanden later signeerde de 26-jarige spits een contract bij sv TEC. “We presteren nog te wisselvallig.”