SEIZOEN 2023/2024 TWEEDE DIVISIE KRANT www.TweedeDivisieKrant.nl www.TweedeDivisieKrant.nl DE TUSSENSTAND | 35 Hij begon zijn carrière bij het Uithoornse Legmeervogels, waarna hij via ADO Onder 19 en Koninklijke HFC op 21-jarige leeftijd naar Polen vertrok. De carrière van de nog maar 25-jarige aanvallende middenvelder kende al heel wat spannende avonturen. SV Spakenburg bracht hem na vele belletjes afgelopen zomer terug naar Nederland. “Fans spraken al op Twitter of die Van Huffel nog zou komen of niet.” SAM VAN HUFFEL: VAN DE POOLSE DERDE DIVISIE NAAR SPAKENBURG SPAKENBURG – Een broekie was Sam van Huffel toen hij ADO Den Haag Onder 19 verliet voor een avontuur bij Koninklijke HFC uit Haarlem. Een jongen, waarbij de winnaarsmentaliteit op vroege leeftijd al te zien was. “Ik wist dat ik vroeger tijdens de F- en E-tjes bovengemiddeld goed was. Ik was in mijn hoofd toen nog niet zo ver en kon slecht tegen mijn verlies. Als ik verloor, rende ik letterlijk jankend van het veld af en dan was het klaar. Mijn dag was dan oprecht verpest. Ik had die winnaarsmentaliteit al heel vroeg en daardoor wist ik vanaf kleins af aan dat ik voetballer wilde worden.” In 2019 speelde Van Huffel zich in Haarlem al snel in de kijker. 21 jaar was ie, toen hij te horen kreeg dat er buitenlandse interesse voor hem was. Een van die clubs was het Poolse Stomil Olsztyn, momenteel actief op het derde niveau in Polen. Van Huffel wist snel dat hij het Poolse avontuur niet aan zich voorbij kon laten gaan. Hij die als laatbloeier gezien werd, haalde profijt uit zijn winnaarsmentaliteit en doorzettingsvermogen. “Ik ben een hele normale jongen. Vooral een hardwerkende jongen die nooit opgeeft. Ik had altijd de droom dingen snel. Als je in Polen thuis alleen zit, ga je veel nadenken en blijf je daarin ook langer hangen. Mentaal ga je gewoon helemaal down. De ene keer ben je mentaal top en de andere keer denk je van ‘ik ben depressief man, ik moet weg hier’. Gelukkig kwamen er na twee à drie maanden andere Nederlandse jongens bij. Op dat moment heb je Nederlandse jongens om je heen, dan voel jij je ook meteen weer wat meer thuis. In het begin was die taalbarrière nog een dingetje, maar op een gegeven moment zat dat niet meer in mijn hoofd. Veel van die jongens spreken Engels. Niet zo goed als hier, maar toch. Uiteindelijk heb ik er zo’n vier jaar gezeten. Het laatste jaartje kon ik het Pools gewoon prima volgen. Toen viel de barrière wel mee haha.” VEEL GELEERD IN POLEN Als jonge jongen stak hij enorm veel op van zijn tijd in Polen. “Seizoen na seizoen na seizoen leer jezelf beter kennen. Ik neem mijn mentaliteit vanuit Polen mee naar hier, omdat je daar vaak alleen zat en ging denken en denken. Ik leerde daar vooral op mentaal vlak veel. Als jonge jongen had ik nog nooit op mezelf gewoond, deed bijna nooit mijn was zelf en toen moest ik daar plots alles zelf doen. De volwassenheid van een jongen naar een man is nu nog terug te zien aan mezelf en dat voel ik ook aan mezelf. Ik mag misschien nog maar 25 zijn, mentaal voel ik mij zoveel volwassener.” Niet alleen op persoonlijk vlak werd Van Huffel in vier jaar tijd flink ouder, ook op het veld maakte hij grote stappen. “Het voetbal is veel chaotischer dan hier in Nederland. Als je in Polen de bal op het middenveld hebt dan heb je binnen twee seconden drie man in om een buitenlandse stap te mogen maken. Ik heb er altijd hard voor gewerkt en nooit opgegeven. Mensen twijfelden vaak aan mij. Ze zeiden altijd van ‘Sam is een laatbloeier en die zal het toch nooit halen’. Ik heb zelf altijd die droom gehad en ook altijd achtervolgd. Toen die kans eindelijk kwam, greep ik die met beide handen.” EENZAME TIJD IN POLEN Waar Van Huffel eerder met een brede glimlach vertelt over zijn tijd in Polen, zakt de glimlach langzaam weg als hij over zijn beginperiode in Polen vertelt. “Vooral in het eerste halfjaar had ik het daar heel moeilijk. Kijk als je in Nederland een wedstrijd speelt, dan ga je weer naar je vrienden en familie en vergeet je de mindere je nek. We speelden daar heel verdedigend met een hoge pressing. Of je pakt de bal bij hun zestien of je gaat op je eigen zestien staan. Dat stuk daartussen wordt bijna altijd overgeslagen, omdat veelal de lange bal gespeeld wordt. Ik keek als middenvelder de hele tijd maar wat omhoog haha. In Polen kreeg je veel minder tijd om een actie te maken. Ik speelde bijna nooit tegen een club die volledig inzakte. Ik moest mijn spel vaak aanpassen. Gelukkig beschik ik over een goed loopvermogen, dat is ook waar mensen mij als speler aan kunnen herkennen.” TERUGKEER Afgelopen zomer keerde hij na 3,5 jaar terug in Nederland. Hij tekende een contract voor twee seizoenen bij SV Spakenburg en zit daar goed op zijn plek. “Ik ben daar heel goed ontvangen. Toen ik tekende, was de hele technische commissie erbij. Ze waren allemaal heel blij. Fans spraken al op twitter over ‘komt die Van Huffel nou wel of niet?’ Spakenburg leeft. Bij elke uitwedstrijd komen er driehonderd man mee. Dat is best heftig. Het is een hele leuke en warme club. Een amateurclub, maar het leeft als een profclub. Ze beschikken over alle faciliteiten. We hebben alles wat je nodig hebt. Verder heb ik veel jonge jongens om me heen, die willen werken en die ook nog eens een profdroom hebben. Je ziet bij ons veel leuke wedstrijden, wedstrijden met veel passie en strijd. Veel mensen zeggen vaak ‘dit zijn de hoogste amateurs’, maar persoonlijk voel ik me meer een semi-prof dan een amateur. Je moet conditioneel sterk zijn. In deze competitie kom je niet met twee vingers in je neus mee. Ook ik niet.” (AvS) 0291797.pdf 1 24-10-2023 15:22:49
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=