SEIZOEN 2023/2024 TWEEDE DIVISIE KRANT www.TweedeDivisieKrant.nl www.TweedeDivisieKrant.nl DE TUSSENSTAND | 25 DICO JAP TJONG IS KOZAKKEN BOYS DANKBAAR VOOR NIEUWE KANS Op aanraden van een van zijn beste vrienden nam hij contact op met Kozakken Boys. Kay Tejan vlamde op De Zwaaier en dwong er een terugkeer in het betaald voetbal af. Dico Jap Tjong hoopt op dezelfde afloop. De 24-jarige middenvelder speelde voor vier betaald voetbalclubs in België en was in de Eerste Divisie actief voor Roda JC en FC Eindhoven. “Nu wil ik bij Kozakken Boys zoveel mogelijk spelen en laten zien dat ik volledig fit ben en het niveau aankan.” WERKENDAM – Op je twaalfde verhuizen van Amsterdam-Noord naar Westerlo, een plaats met bijna twaalfduizend inwoners ten zuidoosten van Antwerpen. Een flinke stap, ondervond Dico Jap Tjong. “Wij zijn directer, zeggen wat we denken, beginnen gemakkelijker een gesprek. Vlamingen zijn terughoudend. Rustig, introvert. Dat merkte ik met name op school. Tegenspraak, een eigen mening, dat werd niet gewaardeerd. In het aanspreken van leraren of trainers met U had ik geen moeite, dat deed ik sowieso al.” Jap Tjong ging met broer Daemien zijn vader Joey achterna. “Een jaar eerder had hij een trainersfunctie aanvaard in de jeugdacademie van KVC Westerlo. Toen de club ons ook de kans bood, maakten wij eveneens de stap. Mijn broer ging bij de beloften spelen. Ik bij de Onder 14. De club werkte samen met een middelbare school waar ik werd geplaatst. Wennen. Vooral aan de regels. Scholen in België kennen er veel. Je mag in het klaslokaal bijvoorbeeld pas gaan zitten als de leraar gaat zitten. Iedereen heeft dezelfde agenda en tijdens pauzes mag je het schoolplein niet af.” “Op voetbalgebied wordt in België meer als collectief gespeeld. In Nederland liggen de individuele kwaliteiten hoger. In de Onder 14 had ik mijn vader als techniektrainer. Dat vond ik niet vreemd. Bij De Dijk en Diemen was hij ook mijn trainer geweest. In Westerlo vulde hij in de jeugdopleiding alle gaatjes op waar een trainer nodig was. België kent het bijzondere systeem dat de prestaties van het eerste elftal zijn gelieerd aan de jeugdteams. Als de profclub degradeert, betekent dat ook degradatie van alle jeugdteams. In de winterstop worden al jeugdspelers, van ploegen die onderaan bungelen, benaderd door andere clubs.” Na een jaar verkaste Jap Tjong naar KV Mechelen. “En weer een seizoen later ging ik naar Oud-Heverlee Leuven. Ze hielden me een plan voor dat me erg aansprak. Ik ging ook in Leuven wonen, maar hetzelfde gebeurde. In mijn eerste jaar stond het eerste elftal onderaan. Nu benaderde KRC Genk me. De jeugdopleiding staat gerangschikt bij de beste drie van België. Een stap hogerop. Na het eerste seizoen bij een pleeggezin in Opglabbeek te hebben gewoond, betrok ik samen met mijn moeder in het tweede jaar een woning in Genk. Een relaxte, gezellige stad. Niet zo druk als Amsterdam, niet zo saai als Westerlo. Voorheen woonde ik al bij mijn moeder in Amsterdam. Dat voelde weer vertrouwd. Ook wat betreft school was alles prima geregeld. Al stopte ik toen ik in het seizoen 2017/18 terugkeerde naar Leuven. Ik trainde daar ’s ochtends met de selectie mee waardoor de combinatie nauwelijks te doen was.” Volgens eigen zeggen stond hij bekend als een ‘mooi-weer-voetballer’. “In België is het fysieke gedeelte belangrijk. Vooral op het tweede niveau waarop Leuven uitkwam. Ik leerde daar om te bikkelen. Moest ook wel. Ik was achttien jaar en kwam anders niet aan de bak. Helaas kende ik de pech dat Leuven werd overgenomen door de King Power Group, waardoor de Nederlandse trainer Dennis van Wijk moest vertrekken. Vielen ook mijn kansen weg. Ik mocht bovendien geen officiële wedstrijd spelen. Dat liep, net als buitenlandse interesse, mis door de opleidingsvergoeding. Clubs moesten minimaal 250.000 euro betalen om me een contract aan te bieden.” Datzelfde obstakel ondervond hij een jaar later bij Roda JC Kerkrade. “Als ik vijf wedstrijden zou spelen, moest de club volgens KNVB-regels me een contract aanbieden. Ik debuteerde in de Eerste Divisie tegen Go Ahead Eagles, maar strandde bij drie wedstrijden. Roda JC zou al vijf ton moeten ophoesten. Soms komen clubs een regeling over een doorverkooppercentage overeen of zien ze af van de vergoeding, maar op Genk na hielden alle clubs daar aan vast.” Trainer Ernie Brandts van FC Eindhoven zag Jap Tjong spelen bij de thuiswedstrijd van de beloften tegen Jong Roda JC. “Hij bood me een stage aan. In november zou ik 22 jaar worden. De regels over een vergoeding vervallen in het jaar dat je 23 jaar wordt. Eindhoven was vanuit Genk goed te doen. Vijftig minuten rijden.” Hij kijkt met gemengde gevoelens op zijn seizoen in de Lichtstad terug. “Ik speelde twintig wedstrijden in de Eerste Divisie, maar kreeg niet het gevoel dat ik alles heb kunnen laten zien wat ik in mijn mars heb. Een gevolg van meerdere factoren zoals de positie waarop ik werd ingezet.” De grootste klap volgde april 2021 op een training. “Plotseling lag ik op de grond. Ik dacht dat ik een trap op mijn kuit kreeg, ik had ontzettend veel pijn, maar er was niemand achter me te zien. De fysiotherapeut keek en vertelde dat ik met het ergste rekening moest houden.” Dat moest helaas. “Twee dagen later lag ik op de operatietafel. Achillespees afgescheurd. In Amsterdam revalideerde ik bijna een jaar bij Defares Fysio. Mijn oom, die daar werkt, heeft me uitstekend begeleid. Achteraf ben ik deze periode sterker uitgekomen. Vooral mentaal.” Via zijn vader, net als zijn moeder van Surinaamse komaf, belandde hij vorig seizoen bij Lierse Kempenzonen. Het bleef bij meetrainen. “De trainer had andere ideeën over mij dan de andere stafleden. We hoopten dat de assistenttrainer het zou overnemen, maar dat gebeurde niet.” Bij Kozakken Boys strijdt hij dit seizoen keihard om het tegendeel te bewijzen. “Ik kende het verhaal van Kay Tejan. Sinds ons negende gaan we met elkaar om. Hij bezocht ook de voetbalschool van mijn vader, net als bijvoorbeeld Pablo Rosario, Justin Kluivert en Queensy Menig. Ik heb Johan van der Werff (toenmalig technisch directeur, red.) gebeld en mocht na een goed gesprek komen. Vanuit AmsterdamWest, waar ik nu weer bij mijn vader woon, is het vijftig minuten rijden.” “Ik keer graag terug in het profvoetbal, maar ik weet dat het een lastig verhaal is als je twee jaar niet hebt gevoetbald. Die achtergrond is voor mij een extra stimulans om bij Kozakken Boys alles te geven. Ik wil eerst dit seizoen goed presteren en laten zien wat ik kan. En de club belonen voor het vertrouwen. Dan zien we daarna verder.” (SB)
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=