Tweede Divisie Krant, winter 2017/2018

SEIZOEN 2017/2018 TWEEDE DIVISIE KRANT www.TweedeDivisieKrant.nl DIVI E . w d Di isi t. DE TUSSENSTAND | 19 RAILY IGNACIO SLAAPT NOG STEEDS SLECHT NA NEDERLAAG WERKENDAM – Het Vermeerpark, hartje Schilderswijk in Den Haag. “Daar ben ik als klein jongetje gevormd,” vertelt de goalgetter, oud-prof bovendien die de afgelopen jaren de successen in het topamateurvoetbal aaneenreeg. Zo is Ignacio de enige speler die zes keer scoorde in één wedstrijd in de Topklasse, pakte hij de topscorertitel bij Spakenburg, deed hij hetzelfde bij Rijnsburgse Boys waar hij ook Speler van het Jaar werd en greep het kampioenschap van zowel de Top- als Hoofdklasse. Ook de titel Topscorer Aller Tijden van de Topklasse staat op zijn naam. “Die pakken ze me in ieder geval nooit meer af, haha,” vertelt hij over de eliteklasse, die in 2016 werd opgeheven. De basis voor die successen legde hij op de Krajicek Playground van het Vermeerpark. “Ik voetbalde daar altijd. Elke dag na school vanaf een uurtje of vijf. Tot negen, tien uur in de avond. De volgende dag weer. En de dag erop weer. Daar ging het hard, vaak partijtjes vijf tegen vijf met kleine goaltjes. Wie het eerst bij de twee was, mocht blijven staan. Verliezen was geen optie. Dan kon je net zo goed naar huis gaan. Het nieuwe team stond immers alweer klaar om de strijd aan te gaan. Ik heb daar geleerd mijn mouwen op te stropen, te vechten. Er liep enorm veel talent rond op het plein. Ook mijn neef Giovialli Serbony (nu Rijnsburgse Boys, red.) bijvoorbeeld. Dat waren mooie tijden.” Ignacio woont nog steeds in de Schilderswijk. Vier keer in de week overbrugt hij de zeventig kilometer naar Werkendam zonder problemen. Meestal alleen. “Ik leef voor het voetbal. Daarin ligt elke wedstrijd weer een nieuwe uitdaging. Met mijn naam schep ik verwachtingen. Bij mijn ploeg, bij supporters, voor mezelf. Elke tegenstander zet een extra mannetje op me, probeert me te isoleren en uit de tent te lokken. Ik weet dat ik elke keer vol aan de bak moet. Ook al heb ik door de jaren heen nu meer ervaring, meer gogme, meer rust. Ik ga er telkens tweehonderd procent voor. Dat vind ik mooi.” Pas op zijn elfde mocht de speler met roots op Curaçao van zijn moeder op voetbal. Na een topseizoen bij toenmalig Hoofdklasser Westlandia kreeg hij elf jaar later een kans bij ADO Den Haag. “Ik was een gevestigde naam in het amateurvoetbal en besefte toen niet dat ik me moest aanpassen. Ik bleef die ontspannen jongen die hield van lachen en zijn eigen dingen doen. Als ik niet speelde, was ik teleurgesteld. Daar had ik anders mee moeten omgaan. Dat heeft me de das omgedaan. Soms moet je slikken, maar helaas kan ik dat niet supergoed. Ik bleef te veel hangen in de teleurstelling en had op trainingen bijvoorbeeld harder kunnen werken.” Een verhuurperiode bij FC Dordrecht bracht ook geen soelaas. “De ambiance daar sprak me niet aan. Ik kwam toen snel tot de conclusie dat ik beter lekker in de top van het amateurvoetbal kon gaan spelen. Daar haal ik veel meer voldoening uit.” Na avonturen bij Spakenburg en Rijnsburgse Boys koos hij met de komst van de Tweede Divisie in 2016 voor Kozakken Boys. “Drie jaar Rijnsburg was leuk, maar ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Kozakken Boys ging een niveau hoger spelen en deed ook financieel een heel goed aanbod. Een ideale stap. Aan het einde van het seizoen loopt mijn contract af. Een extra reden om nu elke wedstrijd 120 tot 130 procent te geven voor de club.” Hij valt even stil. “Over dit seizoen ben ik niet tevreden. Ik miste de eerste duels door een schorsing en kampte met een schouderblessure. Het loopt nog niet zoals ik wil. Mijn rendement moet hoger. Ik probeer nu belangrijk te zijn voor het team. Ik heb het gevoel dat het dubbeltje zo weer de goede kant opvalt.” Hij legt de lat elke wedstrijd hoog. Erg hoog. “Elke wedstrijd wil ik winnen, elke wedstrijd wil ik scoren. Als ik één keer heb gescoord, hadden dat er twee moeten zijn. Winnen we met 1-0, dan moest dat 4-0 zijn.” Al relativeert hij wel steeds meer nu hij sinds twee jaar vader is van een zoontje, Elijah. “Hij trapt al tegen een balletje. Het zou mooi zijn als hij straks in mijn voetsporen treedt. Daar zal ik hem ook in begeleiden. Ik moest daarin alles zelf ontdekken. Mijn moeder was als alleenstaand moeder altijd hard aan het werk.” Naast het voetbal is Ignacio zich met behulp van zijn vertrouwenspersoon Albert van Oosten, oud-prof van ADO Den Haag, aan het oriënteren in de wereld van het vastgoed. “Het is goed om nu ook maatschappelijk stappen te maken. Ik denk er weleens over na. Had ik meer uit mijn voetbalcarrière kunnen halen? Ja, dat zeker. Maar ik heb nu een mooi leven, ben gelukkig, heb een kleine en mijn familie is gezond. Zeg nu zelf: wat heb je nog meer nodig in het leven?” (SB) SELECTIE KOZAKKEN BOYS KRIJGT VORM De selectie van Kozakken Boys voor komend seizoen begint al aardig vorm te krijgen. Ook Leon Bot heeft zijn contract in Werkendam verlengd. De 28-jarige middenvelder tekende voor twee jaar bij, waardoor hij straks tien jaar op De Zwaaier actief is. In 2010 kwam hij via VV Sliedrecht en LRC Leerdam bij Kozakken Boys terecht. Bot maakte in die periode de promotie naar de Topklasse, het kampioenschap daarin en de promotie naar de Tweede Divisie mee. Ook beslechtte hij begin dit seizoen de barrière van tweehonderd duels. Eerder verlengden Mahmut Sönmez, Quentin Jakoba (beiden twee jaar) en Gwaeron Stout (één jaar) al. Sven van Ingen, Richard Arends, Ahmed El Azzouti, Sanny Monteiro, Julian Agatowski en Quinton Eugenia beschikken over een doorlopend contract. Ook al is hij nu dertig jaar. Raily Ignacio is nog steeds zelden tevreden over zijn prestaties. Hij kan slecht slapen na een nederlaag en heeft moeite teleurstellingen te verwerken. Dat laatste gaat al beter, maar blijft lastig. Het zegt alles over de gedrevenheid van de aanvalsleider van Kozakken Boys. ’ELKE WEDSTRIJD WIL IK WINNEN, ELKE WEDSTRIJD WIL IK SCOREN’ RAILY IGNACIO